تأثیر  سوپر جاذب ، عنصر روی و سلنیوم بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم شهریار

یونس بابایی،

نور علی ساجدی،

مسعود گماریان

۱ – دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی اراک

۲ و ۳- استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک نویسنده مسئول:
E – 1ail : yonesbabaii @ yahoo . com

چکیده

به منظور اثرات کاربرد  پلیمر  سوپر جاذب و عناصر روی و سلنیوم بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم شهریار ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اراک در سال زراعی ۹۰-۸۹ انجام شد.

عوامل مورد آزمایش شامل سوپر جاذب در دو سطح صفر و ۲۵ کیلوگرم در هکتار، سولفات روی در سه سطح صفر، ۲۵ و ۵۰ کیلو گرم در هکتار و سلنیوم در دو سطح صفر و ۲۰ گرم در هکتار بود.

نتایج حاصل نشان داد که با مصرف ۲۵ و ۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد به ترتیب ۱۰ و ۱۲ / ۸ درصد افزایش یافت.

همچنین مصرف ۲۵ کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب عملکرد دانه را نسبت به تیمار شاهد ۴ درصد افزایش داد.

مقایسه میانگین ها نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در به کار گیری ۲۵ و ۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی بر عملکرد دانه وجود ندارد.

بنابراین به منظور صرفه جویی در میزان کود مصرفی، مصرف ۲۵ کیلوگرم در هکتار سولفات روی مناسب تر باشد.