بررسی اثر پلیمر سوپرجاذب بر خصوصیات رویشی نخل خرما رقم ’دیری‘ تحت شرایط کم‌آبی

مقاله ۱۳، دوره ۱۸، شماره ۲، تابستان ۱۳۹۵، صفحه ۴۴۳-۴۵۲

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده  عبدالحمید محبی

استادیار پژوهشی، پژوهشکده خرما و میوه‌های گرمسیری، مؤسسه تحقیقات علوم باغبانی، اهواز – ایران

چکیده

افزایش کارآیی مصرف آب یکی از محورهای اصلی کشاورزی پایدار در مناطق خشک و نیمه­ خشک می­باشد.

کاربرد برخی مواد نظیر پلیمرهای  سوپر جاذب در خاک باعث افزایش ماندگاری آب در خاک و درنتیجه کاهش مصرف آب می­گردد.

افزایش ماندگاری آب در خاک باعث کاهش اثرات خشکی و شوری خاک می­گردد.

به منظور بررسی اثر کاربرد پلیمر سوپر جاذب بر گیرایی و خصوصیات رویشی نهال­ های خرما، طرحی به صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با ۳ تکرار در پژوهشکده خرما و میوه های گرمسیری در اهواز انجام گردید.

تیمار رژیم آبیاری با  سه سطح (۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد تبخیر تجمعی از تشت) به عنوان کرت اصلی

و مقادیر سوپر جاذب با چهار سطح پلیمر سوپر جاذب آ۲۰۰ (۰، ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ گرم به ازای هر اصله نهال) به عنوان کرت فرعی درنظر گرفته شد.

براساس نتایج تنش آبی و سوپر جاذب تأثیر معنی­ داری بر گیرایی پاجوش نداشت.

بیشترین تعداد برگ مربوط به تیمار تأمین ۱۰۰ درصد نیاز آبی و ۴۰ گرم سوپرجاذب و کمترین تعداد برگ مربوط به تیمار تأمین ۸۰ درصد نیاز آبی به همراه ۱۲۰ گرم سوپرجاذب بود.

بیشترین محیط طوقه در تیمار تأمین ۱۰۰ درصد نیاز آبی و بدون مصرف سوپرجاذب و کمترین محیط طوقه مربوط به تیمار تأمین ۱۰۰ درصد نیاز آبی و ۱۲۰ گرم سوپرجاذب مشاهده شد.

بیشترین ارتفاع نهال مربوط به تیمار تأمین ۶۰ درصد نیاز آبی و ۱۲۰ گرم سوپر جاذب و کمترین تعداد برگ مربوط به تیمار تأمین ۶۰ درصد نیاز آبی بدون مصرف سوپر جاذب بود

منبع